De vriendelijkheid van jouw hart

​Als het jouw wens is om
de vriendelijkheid van jouw hart
te ervaren in al je contacten

wie is dan de gever en wie de ontvanger?

De vriendelijke, geduldige stem van ons hart is een heel ander geluid dan de vaak verontwaardigde, luide stem van het ego. De egostem weet onmiddellijk wie er fout zit en waarmee dat bewezen kan worden én weet precies hoe de schuld van de dader(s) kan worden gecompenseerd maar nooit opgeheven. In Een cursus in wonderen wordt de vriendelijke stem in ons hart de ‘Heilige Geest’ genoemd. Dat roept vaak associaties op met de kerk, waar niet iedereen zich prettig bij voelt. Maar kan het zo zijn dat je je niet prettig zou voelen bij een volmaakt vriendelijke en geduldige levenshouding? Zouden we die niet tot een dagelijkse ervaring willen maken?

Jerry Jampolsky (1925), die afgelopen december is overleden, was een Amerikaans psychiater die halverwege zijn leven student werd van Een cursus in wonderen. Hierdoor maakte zijn  leven een ware U-bocht: innerlijke vrede werd zo belangrijk voor hem, dat hij zijn persoonlijke en professionele leven daar geheel aan wilde wijden. Hij destilleerde uit de Cursus 12 principes om naar te leven, om het doel van de Cursus (blijvende innerlijke vrede) tot een levende ervaring van alledag te maken. Zodat ook mensen die niet bekend zijn met Een cursus in wonderen deze ervaring kunnen hebben. Hij noemde deze 12 principes ‘Attitudinal Healing’ : het genezen van onze attitude, onze innerlijke houding. Een cursus in wonderen noemt dat ‘het genezen van de denkgeest’. Vermoedelijk maakt het de Heilige Geest, de wijsheid in ons hart, niet uit hoe je het noemt. In de Cursus zelf staat hierover: woorden zijn slechts symbolen van symbolen, en daarom dubbel verwijderd van de Waarheid (H21.1:8-10).  

Welke waarheid? De ervaring van volmaakte innerlijke vrede, die onze ware natuur is. De Cursus noemt dat ‘de werkelijke wereld’ of ‘de vergeven wereld’. Bedoeld wordt dat de wereld en ons leven een volkomen andere ervaring voor ons wordt op het moment dat we ervoor kiezen die met de vriendelijke wijsheid van ons hart tegemoet treden. Hoe doen we dat? Door onze oordelen op te geven. De Cursus beschrijf dit proces als: al je oordelen aan de Heilige Geest geven met het verzoek: Neem dit van mij aan, kijk ernaar, en beoordeel het voor mij. (T19.i:11) want Ik weet van niets waartoe het dient. (Wb les 25).

Waar het in de kern om gaat is dat we telkens kunnen kiezen of we samen met het luide, oordelende ego of liever samen met de kalme vriendelijke wijsheid van het hart (de HG) willen kijken. Elk moment dat onze innerlijke vrede is verstoord, weten we dat we naar de stem van het ego luisteren. Het goede nieuws is: ieder moment is het mogelijk om opnieuw te kiezen als we liever innerlijke vrede ervaren door de situatie oordeelloos in ons hart te nemen. Het gevolg kan zijn dat we dan ineens helder kunnen voelen wat wijs is om te doen of te laten. Wat werkelijk behulpzaam is in de situatie. Zo kunnen we doen wat we doen in het leven, vanuít die plek van innerlijke vrede.

Het is een goede vraag wie van deze vrede dan de gever, en wie daarvan de ontvanger is. Deze vraag wordt op diverse plaatsen in Een cursus in wonderen steeds hetzelfde beantwoordt en samengevat in werkboekles 108: 'Geven en ontvangen zijn in wezen één’. Zo luidt dan ook het derde principe van Attitudinal Healing. 

Onlangs ben ik toegetreden tot het bestuur van de stichting Van hart tot hart, die tot doel heeft het gedachtengoed van Attitudinal Healing te verspreiden. Uiteraard belangeloos, maar dat is een grappig woord gezien dit zojuist aangehaalde derde principe.
Er is ook de mogelijkheid om dagelijks herinnerd te worden aan de principes van Attitudinal Healing door het instagramaccount van de Stichting te volgen. Welkom en voel je vrij!