Retraite

Een retraite is een afzonderingsperiode met als doel spirituele ofwel geestelijke oefening. Als er ooit een wereldse tijd was waarin ik het geschenk van een retraite zou willen beleven is het NU. Ik stel me daarbij dan een verstilde plek voor waar we met elkaar oefenen in stabiele innerlijke vrede, door middel van een consistente focus op de juiste gerichtheid van denken. Een gerichtheid van denken waarbij we ons niet laten meeslepen door de wereldse hoop en vrees. Alles wat angst genereert is een kans voor het ego om terrein te winnen en daarom is het dol op wereldnieuws. 

Er is niets ‘nieuws’. Vergankelijkheid is een kenmerk van de wereld die het ego maakte en daaraan is niets veranderd door de Coronapandemie en het zal daar ook niets aan veranderen. Het enige met werkelijke nieuwswaarde is wat ónvergankelijk is. Dat wat eeuwigheidswaarde heeft. En dat is ons vermogen om te kiezen voor vrede. Een Cursus in Wonderen onderwijst ons telkens opnieuw dat niets ons op enig moment kan weerhouden om voor stabiele, kalme vrede te kiezen in onszelf. Het kan misschien lijken alsof er zaken in de wereld zijn die ons daarvan kunnen weerhouden, maar dat is slechts wat het ego ons graag wijsmaakt. Het ego probeert ons nooit anders te voeden dan met kleine en grote verhalen over angst, schuld en zonde, met altijd hetzelfde doel: ons afhouden van het ervaren van innerlijke vrede NU. Wij kunnen echter op elk moment, altijd dus, tegen het ego kiezen. Wie ‘verraad pleegt’ aan het ego, is trouw aan de vrede. (T7.III.2:13). 

Het is een stevige geestelijke oefening om onszelf niet te laten afleiden door wereldse zaken. Het is een diepgaande mindtraining. Het betekent niet dat we de pandemie ontkennen, het betekent niet dat we niet geraakt kunnen worden door beelden en informatie, het betekent alleen dat we alles wat we als mens lijken mee te maken zien als nieuwe kans om onszelf de kracht van de keuze voor innerlijke vrede te onderwijzen. Dit doen we door van niets wat de zintuigen ons vertellen te geloven dat het niet gedragen kan worden door die kalme vrede in onszelf. Het bekende gebed uit de Cursus dat hierbij behulpzaam kan zijn is voor mij altijd: ‘Neem dit van mij aan (..) en beoordeel het voor mij. (…) Leer me hoe ik hieruit geen blokkade maak voor de vrede.’ (T19.IV.Ci.11:8-10). Deze diep gekoesterde wens, en ons commitment aan alléén deze wens, is genoeg. Dit noemt de Cursus ‘vergeving’.

Vergeving is onze ware functie, ongeacht de rol die we op het wereldse toneel lijken te spelen. Om gelukkig te zijn dienen we die functie te aanvaarden. En willen we dat niet allemaal ten diepste, gelukkig zijn? Wel, het recept daarvoor is helder. Laten we onze functie dus aanvaarden. De retraite ‘Aanvaarden van je functie’ die van 19 t/m 25 april in Brognon zou plaatsvinden in Noord Frankrijk is een uitnodiging om hier diepgaand in te oefenen met elkaar. Door de Coronamaatregelen is deze komen te vervallen, maar......

Als er ooit een wereldse tijd was waarin ik het geschenk van een retraite zou willen beleven is het NU. Ik stel me daarbij dan een verstilde plek voor waar we met elkaar oefenen in stabiele innerlijke vrede, door middel van een consistente focus op de juiste gerichtheid van denken. Voor die verstilde plek hoeven wij niet af te reizen naar Brognon. Die verstilde plek bevindt zich ín ons. Laten we de retraite verplaatsen naar NU en nooit meer laten eindigen. Sámen! Want … denkgeesten zijn verbonden zonder dat [de aan- of afwezigheid van] het lichaam dat belemmert, en daar waar communicatie is, is vrede. (T15.XI.7:1) Doe je mee, NU? Deelname is gratis en opgave niet nodig. De winst: alles wat je werkelijk wilt.  



Zie ook: 'Corona of het Koninkrijk'.